De kunst van tegen het licht tikken
Is een beetje zoals zij, ongrijpbaar.
En toch.
Narcissus staart verloren in zijn vijver.
Wat hij zoekt ziet hij niet
Al is er iets van evenbeeld.
Vroeger klinkt als psalmen op. Tussen
De bomen hing ze nog, een raakvlak
Van twee tonen lang.
Ze valt als licht tussen de dagen door.
Waar je ook kijkt, ontgaat ze je en toch
Blijft ze niet onbewogen.
zondag 1 maart 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten