Een echt paard loopt niet harder dan een houten paard,
integendeel. Het deed wat het moest doen.
En alles leek mogelijk, zelfs snelheid.
Het bracht je wat je niet begreep
splinters, avonturen dicht bij huis en
een donker waar je niet meer bang van was.
Soms stond het maar en leek het dood, het maanlicht
spelend op het licht gebogen hoofd.
Toch begon het altijd daar, zelfs toen het weg was
of jij allang een ander. Als je opstond en het steigerde
spoorde het in een oud gebaar de wereld aan
om in alles, alles paard te zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten